Seiza is de formele Japanse manier van zitten. Aangezien Japanners traditoneel geen stoelen gebruiken, zitten ze in seiza op de grond.
In budo (krijgskunst) komt de exacte vorm van seiza heel nauw. Zo zakt men eerst door de ene knie, dan pas door de ander. Het lichaam blijft perfect in balans tijdens de hele beweging. Beide handen bewegen niet gelijktijdig. Dit alles heeft alles te maken met de mogelijkheid het zwaard te kunnen grijpen en onmiddelijk te vechten. En dan zijn er nog verschillen tussen de stijlen van budo. Ook Wado heeft zijn eigen specifieke seiza.
Typisch aan seiza in Wado is dat deze er uit ziet als een 'normale' Japanse zithouding. Otsuka had heel eigen ideeën over seiza. Daarom bewegen de handen in Wado wèl gelijktijdig. Aan de buitenkant is dit een seiza zoals iedere gewone Japanner het zou doen. Maar eigenlijk is het een verkapte budo seiza. Want er rust geen gewicht op op de handen tijden een buiging. Het hoofd gaat naar beneden, maar de ogen blijven waakzaam. De handen worden neergezet met de duimen en wijsvingers tegen elkaar aan. Zo wordt met de vingers op de grond een ruit gevormd die het hoofd bescherming biedt als men van achteren een duw krijgt.
Een wadoka is dus nog waakzamer dan waakzaam. Want de waakzaamheid wordt niet getoont, zodat een aanvaller zich niet hier op kan voorbereiden. Bovendien blijft de Wadoka ontspannen, waarmee hij in staat is om Ten Chi Jin te bewerkstelligen. Maar dit laatste is onderwerp voor een ander artikel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten