Geschiedenis: Wadokai en Wadoryu

In 1980 ontstaat er een splitsing in de Wado organisatie die traumatisch zou blijken te zijn. Tot op de dag van vandaag weten veel Wadoka niet wat er toen precies gebeurd is. De weergave die hieronder volgt is bevestigd door verschillende betrouwbare bronnen en kan deels worden geverifieerd aan de hand van officiële documenten in Japan. 

Van 1934 (1) tot 1980 was er maar één wado organisatie: de JKF-wadokai, waaronder alle Wado activiteiten vielen. Otsuka sensei was oprichter en hoofd van deze organisatie.

JKF-Wadokai had een speciaal fonds om een nieuwe 'hombu dojo', zeg maar een hoofdvestiging, te kunnen bouwen. De afspraak was dat de inkomsten uit dan-examens naar Otsuka sensei zouden gaan en de rest van de inkomsten naar het fonds. Maar op een dag haalde Otsuka sensei het hombu fonds leeg voor privé gebruik. Het bestuur van de organisatie was het hier niet mee eens en er ontstond een conflict. Het conflict werd uitgevochten voor een rechtbank. De uitkomst was dat Otsuka sensei in 1980 af moest treden en de JKF-Wadokai moest verlaten (2).

Het verhaal gaat dat Otsuka waarschijnlijk het geld nodig had omdat hij een huis wilde kopen voor zijn gehandicapte dochter. Hij was al oud en maakte zich kennelijk zorgen dat ze onverzorgd achter zou blijven. Otsuka was weliswaar afkomstig uit een welvarende familie, maar hij had zijn volledige leven en fortuin besteed aan de opbouw van de Wadokai.

Kort na het verlaten van de JKF-Wadokai richtte Otsuka sensei in 1981 een nieuwe organisatie op: de Wadoryu Renmei. Maar hij was al erg oud en reeds na een paar maanden volgde zijn zoon Jiro hem op als hoofd van de Renmei. Op 29 januari 1982 overleed Otsuka Hironori. Intussen werd Suzuki Tatsuo, die leiding gaf aan de Wado activiteiten buiten Japan, verscheurd door zijn loyaliteit aan zowel JKF-Wadokai als Otsuka sensei. JKF-Wadokai had hem graag hoofd gemaakt van de organisatie, maar zijn loyaliteit aan Otsuka stond dat in de weg. Suzuki heeft nog geprobeerd beide organisaties weer bij elkaar te brengen, maar dat is hem nooit gelukt. Na de dood van Otsuka voelde Suzuki zich nog zo aan hem verplicht dat hij optrad als mentor van diens zoon Jiro, waarmee een terugkeer naar JKF-Wadokai een stuk lastiger werd. Het gevolg was dat Suzuki in 1989 noodgedwongen zijn eigen organisatie oprichtte, de WIKF (3). 

Vandaag de dag is JKF-Wadokai veruit de grootste Wado organisatie ter wereld, met meer dan een miljoen leden. Een goede tweede is de WIKF, hoewel deze een grote terugloop heeft gehad in het aantal leden sinds de dood van Suzuki sensei in 2011. De Japanse Wadoryu Renmei is een kleine organisatie. Maar in het buitenland heeft de Renmei nog een stevige voet aan de grond in de vorm van de Wado Academy van Shiomitsu Masafumi die officieel ondergeschikt is aan Otsuka Jiro. Bovendien is de kleinzoon van Otsuka sensei, Otsuka Kazutake inmiddels actief in Europa en geeft ook regelmatig les in Nederland. 

Hoe zit het met de benamingen?

Otsuka Hironori heette bij geboorte Otsuka Kuo. (De familienaam komt eerst in het Japans.) Later verandert hij zijn naam in Hironori.

De oorspronkelijke organsatie van Otsuka sensei heette bij oprichting in 1938 'Shinshu Wadoryu Karate-Jujutsu'. Maar zowel 'Wa' als 'Shinshu' kan verwijzen naar 'Japan'. Dat is de weinig bekende dubbele betekenis van 'Wa' die natuurlijk goed viel in het nationalistische Japan van voor de tweede wereldoorlog. Maar omdat het dubbelop was werd besloten de term 'Shinshu' te laten vallen. Later liet Otsuka ook 'Jujutsu' weg uit de naam, waarschijnlijk omdat dit beter viel bij de Amerikaanse machthebbers na de oorlog die een hekel hadden aan alles wat traditioneel Japans was. 

JKF-Wadokai heet in het Engels voluit 'Japan Karatedo Federation Wadokai'. In het Japans is het 'Zen Nihon Karatedo Renmei Wadokai'.

WIKF is voluit 'Wado International Karate Federation', maar is vooral in Japan bekend als 'Wado Kokusai Karatedo Renmei' of kortweg 'Wado Kokusai'. 

Otsuka Jiro erfde in 1983 de titel Grootmeester van zijn vader en veranderde ter nagedachtenis zijn naam in Hironori. Hij wordt dan ook vaak aangeduid als Otsuka Hironori II

'Renmei' betekent groep of federatie

'Wadokai' betekent letterlijk wado bijeenkomst, als een soort van vergadering.

'Kokusai' betekent internationaal

'Ryu' betekent stijl, school of methode

Goed beschouwd ontwikkelde Otsuka sensei Wadoryu. Zijn volgers waren de Wadokai. Dus binnen de Wadokai wordt de stijl Wadoryu beoefend.

Seiza

Seiza is de formele Japanse manier van zitten. Aangezien Japanners traditoneel geen stoelen gebruiken, zitten ze in seiza op de grond.

In budo (krijgskunst) komt de exacte vorm van seiza heel nauw. Zo zakt men eerst door de ene knie, dan pas door de ander. Het lichaam blijft perfect in balans tijdens de hele beweging. Beide handen bewegen niet gelijktijdig. Dit alles heeft alles te maken met de mogelijkheid het zwaard te kunnen grijpen en onmiddelijk te vechten. En dan zijn er nog verschillen tussen de stijlen van budo. Ook Wado heeft zijn eigen specifieke seiza.

Typisch aan seiza in Wado is dat deze er uit ziet als een 'normale' Japanse zithouding. Otsuka had heel eigen ideeën over seiza. Daarom bewegen de handen in Wado wèl gelijktijdig. Aan de buitenkant is dit een seiza zoals iedere gewone Japanner het zou doen. Maar eigenlijk is het een verkapte budo seiza. Want er rust geen gewicht op op de handen tijden een buiging. Het hoofd gaat naar beneden, maar de ogen blijven waakzaam. De handen worden neergezet met de duimen en wijsvingers tegen elkaar aan. Zo wordt met de vingers op de grond een ruit gevormd die het hoofd bescherming biedt als men van achteren een duw krijgt. 

Een wadoka is dus nog waakzamer dan waakzaam. Want de waakzaamheid wordt niet getoont, zodat een aanvaller zich niet hier op kan voorbereiden. Bovendien blijft de Wadoka ontspannen, waarmee hij in staat is om Ten Chi Jin te bewerkstelligen. Maar dit laatste is onderwerp voor een ander artikel.